Karate is een Japans woord dat rond 1935 in omloop is geraakt en het betekent “Lege Hand”. Voor die tijd noemde men op Okinawa de vechtkunst “China Hand”. Vaak gebruikte men ook de term “kempo” om te verwijzen naar China alwaar de oorsprong van de vechtkunst ligt. Toen de vechtkunst een Japans-Okinawaans karakter had ontwikkeld besloot men om de vechtkunst op een Japanse manier te gaan schrijven. Men noemde de vechtkunstvorm “Lege Hand”, omdat een karate-ka (beoefenaar van karate) gebruik maakt van zijn natuurlijke wapens zoals, handen, armen, lichaam, benen, voeten en intelligentie. Naast het feit dat karate een uitstekende verdedigingskunst is, is karate bovendien een ideale oefen- en trainingsvorm. Karatetraining ontwikkelt kracht, snelheid, lenigheid, uithoudingsvermogen, coördinatie en waakzaamheid en is ook bekend om zijn therapeutische waarden.
De oorsprongen van karate
Verschillende vormen van vechtkunsten met en zonder wapens werden reeds ver terug in de geschiedenis beoefend in o.a. India, China, Taiwan en het eiland Okinawa. Op Okinawa heeft het vechten met lege handen en wapens zoals o.a. landbouwgereedschappen en visserswerktuigen zich in het geheim ontwikkeld omdat Japanse feodale landheren het eiland hadden veroverd en het de bewoners verboden om ‘echte’ wapens te dragen en te bezitten. Dit wapenverbod was er de oorzaak van dat veel Okinawanen die zich toch wilden kunnen verdedigen in het geheim ‘s nachts en ondergronds vormen van gevechtskunst gingen beoefenen. Rond 1900 ontwikkelden zich op Okinawa de eerste gesystematiseerde scholen (ryu’s), Tomari-te, Shuri-te en Naha-te. Okinawaanse grootmeesters als Gichin Funakoshi, Kenwa Mabuni en Chojun Miyagi brachten in respectievelijk 1922 en 1929 de Okinawaanse vechtkunsten naar Japan alwaar vooral op de Japanse universiteiten de vechtkunst onder de naam karate, geschreven als “Lege Hand’, erg populair werd.
Bu-do
Niet langer meer zijnde van toepassing om te overleven op het slagveld kreeg het een plaats binnen de fysieke educatie naast ander vormen van Bu-do zoals judo, kendo, aikido, sumu-do. De vechtkunst kreeg de naam karate-do, hetgeen zoveel betekende als “Weg van de Lege Hand”.
Karate-do
Na 1955, het einde van de Korea-oorlog, heeft het karate-do zich vooral in Japanse gedaante en in mindere mate in Okinawaanse gedaante, geleidelijk aan met succes over de westerse wereld weten te verspreiden.
De karate-training
Een training in het karate begint en eindigt altijd volgens een bepaalde in het karate-do gebruikelijke etiquette. Daarna volgt een warming-up van ongeveer 20 minuten. De kerntemperatuur van het lichaam wordt omhoog gebracht door middel van losmaak- en andere gymnastische oefenvormen. Hierna wordt er veel aandacht besteedt aan traditionele lenigheids gymnastiek en spierversterkende oefenvormen. Motoriek, controle, coördinatie, conditie, spierkracht, reflexen en incasseringsvermogen zijn belangrijke trainingsdoelen. Zowel individueel als met tweetallen of in groepen wordt er gewerkt.
Kihon
Basistechnieken zoals trappen, stoten, slagen, standen, ademhaling, pareringen en verplaatsingen, worden getraind in de zogenaamde ‘kihon’.
Kata
De martial arts beoefenaar verstaat onder ‘kata’ vast patroon ofwel vaste vorm. Er bestaan ruim 50 kata’s in het karate. Doorgaans hebben de kata’s oude klassieke namen zoals bijvoorbeeld “Seiyunchin” (Controleren en in het gevecht naar je toe trekken), “Unzu (Handen in de wolken). Elk kata heeft een eigen karakter, waardoor men bepaalde aspecten van de vechtkunst traint.
Kumite
Onder dit trainingsonderdeel verstaat men het verrichten van gevechtshandelingen zowel aanvallend als verdedigend met een partner.
Karate als sport
Na 1950 begonnen Japanse universiteiten karate-kampioenschappen te houden. In 1970 werd de World Union of Karate-do Organisations (WUKO) opgericht. Vanaf die tijd is er hard gewerkt om karate onder te brengen bij de Olympische Spelen – het symbool van de beste atletische prestaties van de mens. De naamvoering WUKO werd in 1993 in Algerije omgedoopt tot World Karate Federation (W.K.F.). Sinds 1970 vinden er elke 2 jaar wereldkampioenschappen plaats in zowel kata als kumite. Van 12 t/m 15 oktober 2000 vond in München het 15de WK plaats. Ruim 2000 deelnemers uit meer dan 100 landen deden mee en enkele tienduizenden toeschouwers keken toe.
Bron: Karatebond.nl